дамидан

I

[دميدن]

1. вазидан

2. бод фиристодан бо нафаси худ (мас., ба най), пуф кардан; бод додан бо дами оҳангарӣ

3. варам кардан

4. д. дам андохтан, афсун хондан, куфу суф кардан

II

[دميدن]

1. сабзидан, рӯидан, якбора ва саросар аз замин баромадан (-и сабза, лола ва ғ.)

2. баланд шудани ҳар чиз аз ҳолати аслиаш: дамидани об, дамидани хамир, дамидани шир (вақти ба ҷӯш омадан)

3. зада баромадан, дар рӯю бадан пайдо шудан(-и гармбод, мурғак, сурхакон ва ғ.)

4. баромадан, тулӯъ кардан (-и офтоб); пайдо шудан, намудор гаштан: дамидани сурхӣ ба рӯй, дамидани мурғак дар бадани касе; сапеда дамидан // субҳ дамидан сафед шудани рӯз, расидани саҳар; рӯҳ дамидан рӯҳ бахшидан, ҷон бахшидан; ҷон дамидан а) ҷон бахшидан; қувваи тоза бахшидан; б) ҷон даромадан; аломати ҳаёт зоҳир шудан